Niektóre wady wzroku diagnozuje się bez względu na wiek. Należy zaznaczyć, iż ludzki wzrok rozwija się już w życiu płodowym, później kształtuje się przez cały pierwszy rok życia niemowlęcia. Zaburzenia widzenia powstają przeważnie na skutek nieprawidłowości podczas tworzenia się obrazu na siatkówce oka. Podstawowym badaniem, które pozwala je zdiagnozować jest badanie oct, czyli koherentna tomografia dna oka (czytaj więcej).
Badanie okulistyczne
Pierwsze badanie okulistyczne powinno odbyć się w pierwszym roku życia dziecka, bo chociaż wzrok małego człowieka nie jest jeszcze do końca ukształtowany to specjalista sprawnie może już określić pewne wady. Warto znaleźć lekarza, który specjalizuje się w wykrywaniu wad narządu wzroku u tak małych pacjentów, wystarczy wpisać hasło typu „okulista warszawa” i poczytać opinie innych pacjentów.
Najczęstsze wady wzroku
Do najczęściej wykrywanych wad, które da się rozpoznać przy pomocy specjalistycznego badania u pacjentów w każdym wieku zalicza się krótkowzroczność, nadwzroczność, podwójne widzenie czy zeza. Akurat zez może zaniknąć samoistnie i bardzo często dzieje się tak u dzieci. Rozpoznany w początkowej fazie rozwoju może być też łagodnie niwelowany za pomocą ćwiczeń ortoptycznych czy kuracji laserowej. U pacjentów starszych nie jest to już sprawa taka prosta a walka z tego rodzaju zaburzeniem odbywa się poprzez operacje zeza u dorosłych.
Dziedziczone wady wzroku
Warto wspomnieć równie o wadach wzroku, które mogą być dziedziczone. Do takich najczęściej zalicza się daltonizm, czyli tzw. ślepota barw. Choroba polega na tym, że pacjent ma problem z rozróżnieniem barw. Trzeba przy tym zauważyć, że wada ta nie może być rozpoznana u noworodków. Niepocieszający jest także fakt, iż rzadko kiedy udaje się całkowicie zniwelować to zaburzenie.
Bardzo dobry artykuł – dzięki
Kiedyś to było wiadomo że problemy ze wzrokiem mają najczęściej ludzie starsi a teraz tendecja się odraca. Wszystko przez nie zdrową żywność i te komputery się dzieje.
W sumie racja tylko że warto zwrócić uwagę na tryb pracy za biurkiem i braku wymogu związanego z regularnymi badaniami do pracy.